سندرم درد کشککی رانی یا درد جلوی زانو به تدریج جایگزین کلمه کندرومالژیای کشک به معنی نرمی غضروف کشککی شده است ( ۱۴ ). با این حال صدمه به غضروف کشککی تنها در بخشی از مبتلایان به این سندرم اتفاق می افتد. عدم تعادل در نیروهایی که مسیر کشکک را در طول فلکشن و اکستنشن زانو کنترل می‌کنند بویژه هنگامی که اضافه بار بر روی مفصل اعمال می‌شود، دلیل این بیماری است .این سندرم با تغییرات غضروف در سطح داخلی کشکک همراه بوده و معاینات پزشکی ممکن است نرمی سطوح خارجی یا داخلی غضروف کشکک را نشان دهد ( ۱۵(. چندین عامل ممکن است زمینه را برای گسترش این سندرم ازطریق تغییر در مسیر کشکک، افزایش فشار مفصل کشککی رانی و یا ترکیبی از عوامل بیومکانیکی فراهم کنند( ۲ ). تعدادی از محققین دسته بندی دیگری برای عوامل مرتبط با درد ارائه کرده‌اند و این عوامل را به دو عامل خارجی و داخلی تقسیم نموده‌اند. عوامل خارجی به عوامل خارج از بدن انسان مربوط شده که شامل نوع فعالیت ورزشی، روش تمرین، شرایط محیطی، تجهیزات ورزشی، پرکاری و ضربات مستقیم است و عوامل داخلی به خصوصیات جسمانی و روانی افراد مربوط می‌شود ( ۹ ). عواملی مانند جابجایی کشکک، شکل کشکک، پرتحرکی کشکک ، همراه با جابجایی خارجی برجستگی درشت نی، جابجایی غیر طبیعی اندام تحتانی مانند انتروورژن گردن ران زانوی ضربدری ، هایپراکستنشن زانو ، افزایش زاویه ی Q ، چرخش خارجی درشت‌نی ، هایپرپرونیشن پا و تفاوت طول پا ازجمله عوامل استخوانی مرتبط با سندرم درد کشککی رانی هستند. کاهش انعطاف پذیری عضله چهارسر، سفتی ایلیوتیبیال باند، کاهش شدید قدرت و کوتاه شدن زمان رفلکس عضله پهن داخلی مورب، کاهش قدرت عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران، عدم تعادل در لیگامنت کشکی رانی و پرتحرکی یا کم تحرکی رتیناکولوم جانب خارجی کشکک از جمله عوامل مربوط به بافت نرم هستند که با سندرم درد کشککی رانی در ارتباط می‌باشند (١،٢،٣،٩ و ١۵(. علایم سندرم درد کشککی رانی شامل درد، خشکی و یا هر دوی آن‌ها در زمانی است که زانو به مدت طولانی در حالت خمیده باقی بماند و با فعالیت هایی نظیر بالا رفتن و یا پایین آمدن از پله ها، اسکات ١١ و یا دویدن تشدید می‌شود . هنگامی که از بیمار خواسته می شود محل درد را نشان دهد، وی بخش قدامی زانو را نشان می‌دهد و یا بوسیله انگشتان دایر‌های اطراف کشکک رسم می کند ( ۲ و ۱۵).در بین ساختارهای بافت نرم، عضلاتی که مستقیما با کشکک در ارتباط است از اهمیت فوق‌العاد‌ه‌ای برخوردارند زیرا می‌توانند در طول فلکشن و اکستنشن زانو مسیر کشکک را کنترل کنند( ۱۶ ). اگرچه عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران به طور مستقیم با کشکک ارتباطی ندارند اما از طریق عضله تنسورفاشیالاتا بطور غیر مستقیم عمیقا در ارتباط با کشکک می باشند)١٧، ١٨ و ۱۹ ). چنانچه عضلات ا بداکتور ران به خصوص عضله گلوتوس مدیوس به خوبی کارخود را انجام دهند، عضله تنسورفاشیالاتا کم
تر فعال شده و درنتیجه کشش خارجی روی کشکک بوسیله رتیناکولوم خارجی که به فیبرهای تنسورفاشیالاتا متصل است، کاهش می یابد (١۹).ایلیوتیبیال باند در قسمت پروکسیمال به عضله تنسورفاشیالاتا متصل است و در قسمت دیستال بخش زیادی از رتیناکولوم جانب خارجی کشکک را تشکیل می‌دهد. اگر عضلات ابداکتور ران ضعیف باشند فشار کار این عضلات بر دوش تنسورفاشیالاتا منتقل گردیده وکشش این عضلات از طریق ایلیوتیبیال باند به رتیناکولوم جانب خارجی کشکک منتقل می‌شود. این درحالی است که سفتی ایلیوتیبیال باند در مبتلایان به سندرم درد کشککی رانی گزارش شده است(٢۰،٢١).سفتی ایلیوتیبیال باند می‌تواند بر مسیر طبیعی کشکک تاثیرگذار باشد. فیبرهای بخش دیستال ایلیوتیبیال باند با فیبرهای سطحی و عمقی رتنیاکولوم خار جی کشکک جوش می‌خورند، سفتی ایلیوتیبیال باند می‌تواند به تیلت خارجی کشکک کمک کرده و فشار زیادی روی بخش خارجی مفصل کشککی رانی اعمال
کند(٢١،٢٢).در بخش پروکسیمال، ضعف عضله گلوتوس مدیوس باعث چرخش داخلی ران شده و سبب جابجایی خارجی کشکک در طول فعالیت‌های عملکردی می شود(۵،٢۰و٢٣). ضعف عضلات ابداکتور و چرخاننده خار جی ران ممکن است توانایی افراد مبتلا به سندرم درد کشککی رانی را برای مقابله با اداکشن و چرخش داخلی ران که ناشی از افزایش زاویه Q است را کاهش دهد (١٧). در بخش دیستال، پرونیشن زیاد و یا غیرکنترل شده، چرخش داخلی اندام تحتانی را افزایش می‌دهد و تاثیراتی مشابه سفتی ایلیوتییبیال باند بر کشکک می‌گذارد(٢۰).تعدادی از محققین ارتباط بین پرونیشن بیش از حد پا و سندرم درد کشککی رانی در طول فعالیت‌های عملکردی را با مکانیسم ” چرخش در خانه” مفصل درشت نئی رانی توضیح داده‌اند. آن‌ها بیان نمودند برای این که زانودر طول مراحل سکون میانی و پایانی راه رفتن به اکستنشن برسد، درشت‌نی باید نسبت به ران چرخش خارجی داشته باشد که در حالت زنجیره بسته استخوان ران بر رو ی استخوان درشت نی چرخش داخلی خواهد داشت. بر این اساس فرضیه آن‌ها این است افرادی که پرونیشن پا دارند به محض این که زانو در زنجیره بسته شروع به اکستنشن می‌کند درشت نی در چرخش داخلی باقی می ماند و برای جبران چرخش داخلی درشت نی، ران باید چرخش داخلی بیش از حدی داشته باشد و این سازگاری باعث ایجاد زاویه Q بزرگتری می شود.(٢۴،٢۵،٢۶و ٢٧).به نظر می رسد افزایش غیرطبیعی زاویه Q (بیش از ۱۵ درجه در مردان و بیش از ۲۰ درجه در زنان) استعداد ابتلا به سندرم درد کشککی رانی را افزایش می دهد (٢٨).
