چه موانعی بر سر راه بشر برای زندگی روی مریخ وجود دارد؟

رسیدن به ماه اصلا و ابدا ارزون قیمت نیس. ناسا الان نقشه ای داره که طی اون طلب بودجه ای ۵۰ میلیارد دلاری از دولت آمریکا داره. Robert Zurbin مدیر Mars Society عقیده داره با رقمی کمتر مانند ۵ الی ۲۰ میلیون دلار هم میشه این کار رو به نتیجه رساند.

پروازهای فضایی ذاتا خطر بالایی دارن. حتی اگه بین پرتاب اتفاق خاصی اتفاق نیفته، سیستم لایف ساپورت سفینه ممکنه طی سفر ۹ ماهه تا مریخ دچار مشکلی شه. باید اینم بگیم که که در فاصله چند صد کیلومتری زمین و تحت تشعشعات قوی، بدون جاذبه، هیچ کاری نمیشه کرد.

حتی اگه پول پروژه هم تامین شه و روند پرتاب و سفر هم به درستی طی شه، فرود روی مریخ مسئله قابل توجه دیگه ایه. الان هیچ فناوری ای وجود نداره که آدم با به کار گیری اون راحت روی سطح مریخ فرود آید. بزرگ ترین چیزی که تا حالا روی مریخ فرود آوردیم، حتی از یه ماشین معمولی هم کوچکتره.

فرض رو بر این می ذاریم که فرود اومدیم. سرمای منفی ۸۱ درجه فارنهایت، دمای میانگین این کره س. با اینکه در تابستانا این رقم به ۷۰ درجه زیر صفر می رسه اما سردترین روزای سال تماشاگر درجه سرمای منفی ۲۰۰ درجه هم هستیم.

اتمسر مریخ بسیار باریکه و فقط از ۰٫۱۵ اکسیژن تشکیل شده که در مقایسه با ۲۱ درصد زمین بسیار ناچیزه. ۹۶ درصد اتمسفر مریخ از دی اکسید کربن تشکیل شده.

اتمسفر باریک دلیل می شه تا سیاره در برابر تشعشعات خورشید در امان نباشه، هر چند که حتی فاصله بیشتری هم نسبت به زمین از خورشید داره. از همین سو، سلولای زنده به سختی می تونن در برابر تشعشعات جدی خورشید زنده بمونن.

اگه خاک مریخ بارور نباشه، کشاورزی روی سطح کره خیلی سخت می شه. اندازه کافی از باکتریا و مواد شیمیایی لازمه تا گیاهان رشد کنن و تا آنجایی که ما میدونیم، مریخ خالی از هر گونه حیاته.

تقریبا میشه گفت که مریخ ۱/۳ زمین نور خورشید رو دریافت می کنه و به خاطر همین واقعا سرده. پس حتی نمیشه به ساخت سلولای خورشیدی و به کار گیری اونا هم تکیه کرد. این تصویر که آپریل امسال از جستجو کننده کنجکاوی به زمین فرستاده شد نشون میده که شرایط خورشید چقدر در این سیاره فرق داره.

مریخ وقتی یه اقیانوس خیلی بزرگ داشته اما حالا کلی اون دیگه وجود ندارن و بخشی از اون در قطب به صورت یخ هست. بدون آب چیجوری میشه زندگی کرد؟

توفانای شن با سرعتی بین ۳۳ تا ۶۶ مایل بر ساعت، هر از چندگاهی رخ میدن و به مدت چند روز ادامه پیدا می کنن. در بعضی مواقع خاص، وسعت توفانا به اندازه ای زیاده که می تونه چند هفته کل سیاره رو تحت تاثیر بذاره.

علاوه به همه مسائل سختی که ذکر شد، اولین انسانایی که به مریخ سفر می کنن احساس تنهایی و منزوی بودن شدیدی رو حس می کنن که با هیچ حسی قابل برابری نیس.

مریخ ۱۲٫۵ دقیقه نوری با زمین فاصله داره. یعنی پرتو نوری که از کنار زمین میگذره، ۱۲٫۵ دقیقه دیگه به مریخ می رسه (فاصله ای که به وسیله فضاپیماها طی ۹ ماه طی شده). مدت زمان مخابره هم ۲۵ دقیقه میشه. یعنی اگه اتفاقی اتفاق بیفته و بخواین گزارش اونو به زمین بفرستین، دست کم ۲۵ دقیقه زمان میبره و شاید کار از کار گذشته.

علاوه بر مشکلات روحی، بدن هم آسیب بسیاری می بینه. در مریخ، بدن ما ۱/۳ وزنی که روی زمین داریم رو داره. اینجور مسئله ای می تونه دلیل مشکلات سلامتی بسیاری شه که تا حالا با اونا برخورد نداشته ایم. عضلات و ماهیچهامون طی صدها هزار سال با اندازه جاذبه زمین یکی بودن پیدا کردن اما با جاذبه کمتر، از دست دادن قدرت عضلانی چیزی غیر قابل پیشگیریه.

با شروع کلنی سازی روی سطح مریخ، شاید باعث نابودی دلایل خیلی از وجود حیاث در مریخ شیم. ناسا از همین سو قوانینی تدوین کرده که شاید پس از پای گذاشتن روی سطح این کره همه چیز به فراموشی سپرده می شه.