به بچه خود کمک کنین تا روش های سالمی رو واسه مقابله با خشم و عصبانیت خود فرا گیرد. اگه بچه شما نمی دونه که چیجوری با احساسات خود مقابله کنه، عصبانیت و خشم می تونن به سرعت به بی احترامی، مقابله طلبی و بدرفتاری اون تبدیل شن.و اگه به این حالات کودک هیچوقت رسیدگی نشه، خشم دوران کودکی، مانند مقابله طلبی و اذیت کردن بقیه، به مشکلات تحصیلی، نبود تمایل به دوست یابی و سلامت روانی ضعیف در بزرگسالی ختم می شه.
اگه فرزندی دارین که که از رفتار خشن و عصبانیتای همیشگی اون به تنگ اومدید، با پنج روش هدف دار مدیریت خشمی که در قسمت زیر عنوان شده می تونین مهارتای لازم واسه شکست دادن عصبانیت رو به اون بیاموزید
-
تفاوت قایل شدن میان احساسات و رفتار
خشم یه احساس طبیعی و سالمه. اما خیلی از کودکان فرق بین احساسات عصبانیت و رفتار تهاجمی رو خوب درک نمی کنن پس شما موظف هستین تا به کودک خود بیاموزید که احساسات خود رو نام گذاری کنه چون که این دلیل می شه تا اون بتونه احساسات خشم، سرخوردگی و نا امیدی رو بگه. به اون بگید: احساس عصبانیت چیز بدی نیس اما نباید به خاطر این احساس به بقیه یا خودت ضربه بزنی. به اون کمک کنین تا عصبانیت خود رو درک کرده و اون رو کنترل کنه.
بعضی وقتا رفتار تهاجمی به وجود اومده بوسیله شکل های جور واجور احساسات ناراحت کننده، مانند غم و اندوه یا خجالته. پس گاه و بیگاه با بچه خود در مورد این احساسات صحبت کنین، این دلیل می شه تا کودک شما بتونه احساسات خود رو بهتر تشخیص بده.
-
مهارتای مدیریت خشم رو به راه مناسبی مدل سازی کنین
بهترین راه واسه آموزش چگونگی مقابله با خشم به بچتون، نشون دادن چگونگی برخورد با احساساتتون موقع عصبانیته. اگه بچتون مشاهده کرد که شما به سرعت از کوره در می رید، شاید اون هم همین کار رو تکرار می کنه. اما، اگه اون مشاهده کنه که شما همیشه با حالتی مهربون و همراه با محبت با اون رفتار می کنین، به احتمال زیاد رفتار خود رو تغییر میده.
از اون جا که جلوگیری از ابتلای بچتون به خیلی از مشکلات بالقوه در آینده از اهمیت زیادی برخورداره، بهتره به اون نشون بدید که چیجوری احساس عصبانیت خود رو کنترل می کنین. زمانایی رو که احساس نا امیدی یا عصبانیت می کنین مشخص کنین، پس کودک شما خوب درک می کنه که بزرگسالان هم بعضی وقتا با این احساسات دسته و پنجه نرم می کنن.
خوبه که بگیم: من از دست خودروهایی که با مشاهده کودکان تو یه طرف خیابون توقف نمی کنن تا اونا از خیابون رد شن عصبانی هستم و خودم بدون این دست اون دست کردن بعد از مشاهده کودکان توقف می کنم تا اونا خیلی راحت و با خیال راحت از خیابون عبور کنن. این که در مورد احساساتتون صحبت کنین باعث می شه که کودکتون هم واسه انجام این کار تشویق شه.وقتی که در برابر چشمون فرزندان خود عصبانی شده و از کوره در می رید مسئولیت کاراتون رو قبول کنین.
از اون معذرت خواهی کرده و به بحث در مورد چیزی که اتفاق افتاده و باید انجام می دادین بپردازید. به اون بگید: من از این موضوع که مجبور شدی امروز منو در حالی که عصبانی بودم و فریاد می زدم ببینی خیلی متاسفم. بهتر بود در اون لحظه به جای بلند کردن صدایم به پیاده روی می رفتم تا اعصابم آروم گیرد
-
قوانینی رو واسه خشم و عصبانیت وضع کنین
بیشتر خونواده ها قوانین خانوادگی غیر رسمی در این مورد دارن که موقع دچار شدن به خشم و عصبانیت چه رفتاری قابل قبول باشه و چه رفتاری غیر قابل قبول ازش استفاده می کنن. بعضی از خانوارها اجازه به هم کوبیدن درب و بلند کردن صدا رو موقع عصبانیت به بچه هاشون نمی دن در حالی که دیگه خونواده ها ممکنه این جوری نباشن. پس بهتره شمام قوانین خانوادگی مکتوبی داشته باشین که انتظارات شما رو مشخص میسازن.
موقع نوشتن قوانین خشم و عصبانیت باید احترام به دیگر اعضای خونواده همیشه روش زوم بشه. چیزایی مانند نشون دادن خشم به صورت فیزیکی، بد و بیرا گفتن و تخریب اموال رو به عنوان خط قرمز مشخص کنین طوری که کودک شما بدونه هیچوقت نباید به هنگام عصبانیت همه چیز رو پرتاب کنه، وسایل خونه رو تخریب کرده و نابود کنه و یا به طور وحشیانه یا فیزیکی با دیگر اعضای خونواده برخورد کنه.
-
مهارتای مقابله سالم رو به کودکان خود آموزش بدید
فرزندان شما باید بدونن که راه های مناسبی واسه مقابله با خشمشون هست. به جای این که به اون بگید برادرت رو نزن به اون توضیح بدید که وقتی ناراحته باید چه کاری انجام بده. به اون بگید دفعه بعدی که عصبانی شدی با اون صحبت کن و یا فقط از اون دور شو تا آروم شی.
علاوه بر این، شما می تونین از اون سوال کنین که به جای زدن برادرش چه کاری می تونه انجام بده؟ این کار به بچتون کمک می کنه تا روش های هدف دار لازم جهت مقابله با خشم رو بیاموزد. در واقع شما می تونین واسه اون یه برنامه حفظ خونسردی موقع عصبانیت طراحی کنین که کودکتون می تونه موقع خشم ازش استفاده کنه.
یه جعبه اسباب بازی رو با آیتمایی که می تونن اون رو آروم کنن، پر کنین، مانند یه کتاب نقاشی، چند مداد رنگی، یه لوسیون که بوی خوبی میده یا یه موسیقی آرامش بخش. پرت کردن حواس اون با این چیزها می تونه به ذهن و بدن اون آرامش ببخشد.
این کارا باعث ایجاد معطلی هایی در بین لحظات عصبانی شدن بچتون می شه و به اون کمک می کنن تا آرامش خود رو دوباره به دست آورد. شما خیلی راحت با این کارا می تونین به اون بیاموزید که با ایجاد معطلی می تونه اپیزودهای عصبانیت خود رو بیشتر کنترل کنه. پرت کردن حواس کودک و گذروندن چند دقیقه با اون می تونه به از بین رفتن عصبانیت بچتون کمک کنه.
حتما مهارتای حل مسئله رو به بچه خود آموزش بدید تا تشخیص بده که می تونه مشکلات خود رو بدون توسل به زور و عصبانیت حل کنه. در مورد راه حلای حل اختلافات به روش هایی صلح آمیز هم با اون بحث کنین.
-
همیشه عواقب عصبانیت زیادتر از اندازه رو به اون یاداوری کنین
عواقب مثبت شکست دادن خشم و غضب و عواقب منفی زیر پا گذاشتن این قوانین رو همیشه به بچه خود گوشزد کنین. عواقب مثبت، مانند ارائه جایزه و جایزه هایی مثل اسباب بازیای مورد علاقه اون، می تونه کودک شما رو تشویق کنه تا از مهارتای مدیریت خشم خود در وقتی که ناراحته، استفاده کنه. اگه بچه شما تهاجمیه، از تنبیهات فوری واسه اون استفاده کنین. عواقب منفی کارای اون ممکنه شامل از دست دادن امتیازات یا معذرت خواهی ، انجام کارای اضافی یا گرفتن بعضی اسباب بازیا از اون باشه.
در صورت ضرورت راهنماییای زیر رو مورد بررسی قرار بدین
این که کودکان ما با شکست دادن خشم خود مشکل داشته باشن چیزی عادی هستش. اما با هدایتا و راهنماییاتون، مهارت بچتون خوب میشه. اگه بچه شما در حال تلاش واسه کنترل خشم خوده، یا مشکلات خشم اون بدتر شد، باید به دنبال کمکای حرفه ای باشین و از روانشناسان خبره کمک بگیرین. افراد آموزش دیده می تونن هر گونه مشکلات موجود در مورد سلامت روانی رو برطرف کرده و به ایجاد یه طرح مدیریت رفتار کمک کنن.
