قدرت بالقوه هر شخص به طور قابل توجهی تحت تاثیر عوامل وراثتی است؛ توانایی‌های یک قهرمان تا حد زیادی به ژن‌هایش وابسته است. از دیگر عوامل تاثیرگذار بر افزایش قدرت توان به عوامل زیر اشاره کرد:
اندازه عضله
قدرت عضله با سطح مقطع آن نسبت مستقیم دارد. تمرین با وزنه سبب افزایش تعداد میوفیبریل‌ها در تارهای عضلانی شود و قدرت عضلانی را بالا می‌برد (مقدم، 1381).
– اهرم و زاویه مفصل
مفاصل بدن در زاویه‌های مختلفی به حداکثر قدرت خود می‌رسند؛ اما حدودا در زاویه‌ی مفصلی 90 درجه، عضلات به بیشترین بازده مکانیکی خود می‌رسند (شهدادی، 1378).
– عوامل عصبی
در چند هفته اول شروع تمرین، عوامل عصبی نسبت به هایپرتروفی عضلانی، نقش بیشتری در افزایش قدرت دارند. از عوامل عصبی که روی میزان قدرت تاثیرگذارند می‌توان به عوامل زیر اشاره کرد:
1-فعال شدن تارهای عصبی FT بیشتری که قبل با وزنه به سختی تحریک شوند.
2- هماهنگی بهتر واحدهای حرکتی در یک عضله برای افزایش موثر نیرو
3- مهار بخش‌های حرکتی در عضلات مخالف که ممکن است در شرایط عادی با نیروهای حاصل از انقباض عضلات بالابرنده وزنه مقابله کنند (بهدری، 1383؛ شیروانی و مسعودی نژاد[1]، 2012).
[1]-Shirvani & Masuodi Nezhad
نوع تار عضلانی
عضلاتی که درصد تارهای عضلانی تند انقباض آنها نسبت به کند انقباض بیشتر باشد، نیروی بیشتری را می‌توانند تولید نمایند. تارهای تند انقباض به تمرینات قدرتی سریعتر پاسخ می‌دهند (هاشمی، 1381).
طول عضله
نیروی انقباضی عضله با افزایش طول آن بیشتر می‌شود. یعنی هنگامی که عضله کاملا کشیده شود، نیروی ایجاد شده توسط عضله افزایش می‌یابد (پارسا، 1377).
جنس
تا قبل از بلوغ، بین دختران و پسران تفاوت چندانی وجود ندارد. بعداز بلوغ به دلیل افزایش سطح تستسرون در مردان بر قدرت آنها نسبت به زنان افزوده می‌شود. قدرت زنان به طور متوسط، دو سوم قدرت مردان می‌باشد (پارسا، 1377).
– سن
قدرت در مردان تا 25 سالگی و در زنان تا 18 سالگی رشد فزاینده‌ای دارد و از این سنین به بعد افزایش قدرت متوقف شده و سپس با یک افت ملایم کاهش می‌یابد. بعد از 25 سالگی شخص به طور متوسط در هر سال 1 درصد از بیشینه قدرت باقیمانده از قدرت 25 سالگی خود را از دست خواهد داد (رفیعی، 1381).
حرارت
با افزایش درجه حرارت بدن، قدرت افزایش قابل توجهی خواهد داشت (کرباسی، 1378).
]]>
