به نقل از رویترز بررسی انجام شده توسط Walk Free، یگ گروه موجود در استرالیا نشون می دهد حدود نصف این بردگان در هند زندگی می کنن و بردگی در این کشور به اشکال جورواجور از بیگاری کشیدن در معادن سنگ و کوره های آجرپزی تا بهره کشی جنسی مشاهده می شه، اما در همه ۱۶۲ کشور مورد بررسی اینجور مصیبت هایی هست.
شمار تخمین زده شده ۲۹.۸ میلیون برده در سراسر جهان بالاتر از عدد به دست اومده در بقیه بررسی ها واسه اندازه گیری کمی بردگی مدرنه. سازمان بین المللی کار تخمین می زند که حدود ۲۱ میلیون نفر در جهانی قربونی کار اجباری باشن.
در این گزارش جدید آمده: “امروزه بعضی زا افراد در وضعیت بردگی وراثتی به دنیا می آیند، واقعیتی تکون دهنده، اما خشن که به خصوص در بعضی از بخش های آفریقای غربی و آسیای جنوبی مشاهده می شه.”
“بقیه قربانیان اسیر یا ربوده می شن و بعد فروخته می شن یا واسه بهره کشی، چه به صورت “ازدواج های اجباری”، بیگاری روی قایق های ماهیگیری یا مستخدمان خونگی، نگهداری می شن. یه گروه دیگه از این افراد با فریبکاری و دادن وعده شغل خوب یا تحصیلات، در موقعیت هایی قرار داده می شن که دیگه نتونن از اونا فرار کنن.”
نمایه بردگی جهانی ۲۰۱۳ بردگی رو به عنوان تصرف یا کنترل افراد واسه سلب آزادی و بهره کشی از اونا واسه سود مالی که از راه خشونت، تهدید یا فریبکاری انجام می شه.
این تعریف شامل نوکری و بیگاری، ازدواج اجباری و دزدیدن کودکان واسه به کار گرفتن شون در جنگ ها می شه.
براساس این نمایه ۱۰ کشور به تنهایی حدود سه چهارم موارد بردگان جهان رو در خود جای میدن.
پس از هند، چین بیشترین تعداد بردگان رو با ۲.۹ میلیون نفر داره و به دنبال اون پاکستان (۲.۱ میلیون نفر)، نیجریه (۷۰۱ هزار نفر)، اتیوپی (۶۵۱ هزار نفر)، روسیه (۵۱۶ هزار نفر)، تایلند (۴۷۳ هزار نفر)، جمهوری دمکراتیک کنگو (۴۶۲ هزار نفر)، میانمار (۳۸۴ هزار نفر) و بنگلادش (۳۴۳ هزار نفر) قرار می گیرند.
این نمایه هم اینکه کشورها رو براساس گسترش بردگی نسبت به سرانه جمعیت رده بندی کرده. براساس این ملاک موریتانی بدترین وضعیت رو داره و حدود ۴ درصد جمعیت ۳.۸ میلون نفری اون برده هستن. تخمین بقیه سازمان اندازه بردگی رو در این کشور به بیشترین حد ۲۰ درصد می رساند.
بردگی منقول در موریتانی شایعه که به معنی وضعیت بردگیه که در طول نسل ها منتقل می شه. “صاحبان” برده های شون رو می خرند، می فروشند، اجاره میدن یا به عنوان هدیه می بخشن.
بعد از موریتانی، هائیتی در رده دوم از دید گسترش سرانه بردگی قرار می گیرد که در اون نظامی از کار کودکان به نام “رستاواک” هست که در اون خونواده های فقیر تشویق می شن تا فرزندان شون رو به پیش آشنایان ثروتمندتران شون بفرستن و خیلی از این کودکان در اونجا مورد بهره کشی و سوءاستفاده قرار می گیرند.
پاکستان هند، نپال، مولداوی، بنین، ساحل عاج، گامبیا، گابون در رده های بعدی بالاترین اندازه گسترش بردگی قرار می گیرند.
در انتهای این رده بندی ایسلند قرار داره که پایین ترین اندازه گسترش رو با کمتر ۱۰۰ برده داره. ایرلند، بریتانیا، نیوزیلند، سوئد، نروژ، لوکزامبورگ، فنلاند و دانمارک در رده های بعدی بهترین کشورها از این دید قرار دارن، هر چند که محققان می می گن تعداد بردگان در اینجور کشورای ثروتمندی بالاتر از حدیه که تصور می شد.
کوین بیلز، پژوهشگر ارشد و استاد انستیتوی تحقیقات بردگی و خلاص شدن از اسارت ویلبرفورس در دانشگاه هال در این باره می گوید: “تخمین های ما نشون دهنده اون هستش تعداد افراد برده در این کشورای ثروتمندتر از بریتانیا گرفته تا فنلاند شش تا ۱۰ برابر بیشتر از حدیه که مسئولان فکر می کنن.
