پرستاری در یکی از بیمارستان های استرالیا که خاص نگهداری از بیماران در شرف مرگ بوده، براساس گفته های بیماران در آخرین لحظات عمر، کلی ترین موارد پشیمونی و حسرت اونا رو جمع آوری و دسته بندی کرده. به گفتۀ ایشون، رایج ترین مورد پشیمونی افراد این بوده که « ای کاش اون قدر سخت و طولانی کار نکرده بودم. »
این پرستار به نام «برونی ویر» آخرین گفته ها، آرزوهای برباد رفته و حسرت های این افراد رو اول در وبلاگ خود منتشر کرد. مطالب این وبلاگ اونقدر مورد توجه قرار گرفت که ایشون براساس اون کتابی نوشته به نام « پنج پشیمونی کلی در لحظه مرگ ».
«برونی ویر» در کتاب خود اشاره می کنه که بیشتر افراد در لحظاتی که در انتظار مرگ هستن، دید بسیار دقیق و روشنی درباره زندگی خود و زندگی به طور کلی پیدا می کنن و کسائی که هنوز عمری واسه اونا باقی مونده با در نظر گرفتن این مطالب شاید بتونن از تجارب بقیه بیاموزند.
ای کاش جربزه داشتم زندگی خود رو به شکلی سپری کنم که به درستی دوست داشتم؛ و نه به روش ای که بقیه ازم توقع داشتن.
این موضوع، یکی از کلی ترین موارد پشیمونی در میان بیشتر افراد بوده. وقتی که لحظات پایانی زندگی فرا می رسد، خیلی از آدما به روشنی درمی پیدا کنن که بخش کلی ای از آمال و آرزوهای خود رو عملی نکرده ان. اونا درمی پیدا کنن که دلیل مرگ اونا تا حد زیادی به تصمیم هایی که در طول زندگی گرفته ان بستگی داشته. سلامت شاید بزرگ ترین منبع آزادی و آزادی انتخابه؛ و معمولا افراد تا وقتی که زندگی اونا به خطر نیفتاده قدر این نعمت رو نمی دانند.
ای کاش این قدر سخت و طولانی کار نکرده بودم
معمولا بیماران مرد از این نکته شاکی بودن. اونا دوران کودکی فرزندان و همدهمی با همسر خود رو به خاطر ساعات کار طولانی از دست داده بودن. ولی در مورد نسل قدیم که درصد کمتری از زنان شاغل بوده ان این موضوع کمتر در میان بیماران زن عادی بود. تموم مردانی که در بستر مرگ با اونا صحبت شده، از گذروندن ساعات و روزای طولانی در محیط کار پشیمون بودن.
ای کاش جربزه بیان احساسات خودمو داشتم
خیلی از افراد در مقاطع جور واجور زندگی و یا در شرایط جورواجور، واسه حفظ مناسبات صلح آمیز با بقیه از بیان روشن احساسات خود طفره می روند. بخاطر این زندگی اونا از اون چیزی که واقعا باید باشه فاصله می گیرد و یا اونا هیچ وقت اون کسی نمی شن که آرزو و یا توانایی اون رو داشته ان. خیلی از افراد تحت تاثیر تلخکامی و یا شکست های به وجود اومده بوسیله مماشات با بقیه و محیط، به مریضی های جدی گرفتار می شن.
ای کاش تماسم رو با دوستانم حفظ کرده بودم
خیلی از افراد تا لحظات پایانی عمر قدر دوستان خوب و یا ارزش حفظ تماس با دوستان قدیمی رو نمی دانند؛ و معمولا در فرصت کوتاه قبل از مرگ امکان جست وجو و پیدا کردن این دوستان قدیمی جفت و جور نیس. خیلی از افراد اونقدر در زندگی خود غرق می شن که خیلی راحت تماس با دوستان رو فراموش و یا کلا حذف می کنن. بسیاری در لحظات پایان عمر خود از این که واسه دوستی و روابط خود ارزش کافی قائل نبوده ان دچار پشیمونی می شن.
ای کاش به خودم اجازه می دادم که خوشحال تر باشم
این مورد از پشیمونی در کمال تعجب بسیار عمومیت داره. خیلی از افراد تا لحظات پایانی عمر خود متوجه نشده بودن که خوشحال بودن واقعا یه انتخابه. بسیاری سالیان عمر خود رو با تکرار عادات و الگوهای همیشگی زندگی خود طی کرده بودن. بسیاری به اصطلاح « آرامش » به وجود اومده بوسیله تکرار الگو و عادات همیشگی رو بر تغییر ترجیح داده بودن. و این ترس از تغییر، هم جنبه های فیزیکی و هم جنبه های احساسی و عاطفی زندگی رو شامل می شه
ایسنا
