در سالای گذشته دوربینای مورد استفاده در تلفنای همراه به سطح خیلی از پیشرفت دست پیدا کردن و استانداردهای تعیین شده در این مورد رو به سطوح تازه ای رسونده ان. سنسورهای مورد استفاده در این دوربینا سال به سال بهتر می شن و امکاناتی مثل سیستمای لرزشگیر و آرایه دوربین دوگانه قابلیتای تصویربرداری تازه ای رو به اونا اضافه می کنه.
با در نظر داشتن چیزی که گفته شد دنبال کردن پیشرفتای این بخش و تشخیص فایده هایی که هرکدوم با خود به همراه دارن مرتبا سخت تر می شه. همین موضوع موجب شده که خیلی از کاربران فقط امتیازهای سایت DxOMark به دوربینای موبایلی رو ملاک انتخاب خود بذارن تا از تحقیق و بررسی جداگونه دور و بر هریک بی نیاز شن.
این گروه از کاربران شاید فهمیدن که هر اسمارت فون پرچمداری که به وسیله تولید کنندگان مطرح موبایل عرضه می شه امتیاز زیادی رو از DxOMark دریافت می کنه.
همونطور که در خبرها خوندین آیفون ۸ اپل و سامسونگ یه چند وقت پیش صدرنشین جدول امتیازی این سایت بودن که به وسیله و امتیاز فوق العاده بالای اون به بغل دستی رانده شدن.
البته باید تایید کنیم که اگه قصد تعویض اسمارت فون خود و خرید یه موبایل پیشرفته جدید رو دارین مراجعه به این امتیازها خیلی هم ایده بدی نیس.
در مورد تست DxOMark باید بگیم که فرایندی شدیدا سفت و سخته؛ تیم دست اندرکار واسه تعیین امتیاز یه دوربین اندازه اکسپوژر، رنگ، بافت، نویز، زوم، افکتا و دیگه توانایی هاش رو مورد آزمایش قرار میدن.
در ادامه به هر کدوم از این موارد امتیازی تخصیص داده می شه و یه امتیاز کلی واسه هر دوربین مشخص می شه. گوگل، سامسونگ، اپل و دیگه شرکتا هم این امتیاز کلی رو با مخاطبان خود در میان می ذارن تا نشون بدن که دوربین به کار رفته در محصولاتشون بهترینه.
با این همه، ندیده گرفتن این سطح از جزئیات و فقط اعلام کردن یه امتیاز کلی مشکلاتی رو واسه کاربر و انتخاب بهترین گزینه به وسیله ایشون به وجود می آورد. پس تکیه کردن به امتیاز پایانی DxOMark واسه این منظور می تونه شدیدا جنجال آفرین باشه به خصوص اینکه این سامانه چندی قبل امتیاز جدیدی در زیرگروه زوم رو هم به بقیه موارد بررسی شونده قبلی اضافه کرد که فقط و فقط به نفع موبایلایی میشه که به لنزهای تله فوتو مجهز هستن. علاوه بر این DxOMark افکت موسوم به بوکه رو هم در به این موارد اضافه کرد.
اما سوالی که مطرح می شه اون هستش که از بین دو گزینه حذف نویز و زوم کدوم یکی باید تاثیرگذاری بیشتری در امتیاز پایانی یه دوربین داشته باشن؟
سوالاتی مثل این در واقع ثابت می کنن که هرچند روش تست تیم DxOMark بسیار دقیقه اما چگونگی تعیین امتیاز پایانی تخصیص یافته به دوربین یه موبایل می تونه بسیار جنجال برانگیز و البته ناموثق باشه چراکه معرف خوبی واسه قابلیتای یه دوربین نیس.
یکی از خبرهای پر سر و صدا در مورد پیکسل ۲ امتیاز ۹۹ این سامانه واسه کیفیت دوربین اون بود (اینجا بهتره اشاره کنیم که گلکسی نوت ۸ سامسونگ موفق به کسب امتیاز صد شده). با این همه وقتی نمره کسب شده به وسیله این دو موبایل در بخش فیلمبرداری رو هم در امتیاز پایانی به حساب بیاریم به نمره ۹۸ واسه پیکسل ۲ می رسیم که اونو در بالاترین جایگاه رتبته بندی DxOMark قرار میده و نوت ۸ با ۶ پله سقوط امتیاز ۹۴ رو کسب می کنه.
حتما تایید می کنین که بیشتر مردم به این امتیاز توجه می کنن، در حالی که بعد از بررسیای جور واجور مشخص شده نوت ۸ سامسونگ از نظر عکاسان حرفه ای گزینه کم بهتریه.
نمره DxOMark دقیقا چیجوری مشخص می شه؟
آزمایشگاهای DxO (همون شرکتی که واحد تست DxOMark رو اداره می کنه) در مرحله اول یه شرکت ارائه دهنده خدمات مشاوره ایست. به بیان دیگه، این شرکت پول میگیره تا براساس تحلیلای خود و هم اینکه تخصصی که در صنعت دوربین داره به کمپانیای سخت افزاری فعال در مورد دوربین در مورد چگونگی بهبود محصولاتشون مشاوره بده.
اما باید در نظر داشته باشین که هیچ سایت ارائه دهنده نقد و بررسی از تعصب و هدف ورزی در ارائه اطلاعات به کاربرانش به دور نیس، هرچند کار و کاسبی DxO دور همکاری اش با شرکتای بزرگ به خاطر به کار گیری تخصصش می شه که به واسطه همین همکاری هم بار مثبتی به نقدهای انجام شده از اجناس اونا اضافه می شه. در آخر یافته های تستای رتبه دهی این شرکت به شکلی میشه که مشتریان رو به خرید بعضی موبایلای مشخص و ارجحیت دادن به اونا تشویق می کنه و این موضوع بر پیچیدگی شرایط اضافه می کنه.
البته این شرکت مدعیه که تستایی به طور کامل جداگونه رو انجام میده اما با در نظر داشتن این حقیقت که خدمات مشاوره ای اون به صورت پولی انجام میشه همچین چیزی امکان داره؟
هرچند الان دلیل مشخصی واسه تقلب در یافته های تستای انجام شده به وسیله اون وجود نداره چراکه هرچه باشه الگوی کار و کاسبی DxO برپایه اعتبار اون استواره و یافته های ارائه شده به وسیله اون معمولا با اتفاق نظر کلی و کامل در مورد یه سخت افزار همخوانی دارن. با این همه تولید کنندگانی که دوربینای خود رو برابر با استانداردهای مورد توجه این واحد میسازن از شانس بیشتری واسه کسب بالاترین امتیاز نسبت به بقیه بهره مند هستن. سوال اینجاس: این حقیقت از ارزش تستای DxO کم می کنه؟
موضوع پرداخت واسه پیروزی
DxO علاوه بر مشاوره با بقیه شرکتا راه حلی به نام DxO Analyzer هم داره که به کمپانیای دیگه می فروشه. این راه حل در واقع واسه تست و آزمایش دوربینا به کار میره و دریافت امتیاز به کار گیری اون بسیار گرانه (به خصوص وقتی که هزینه های نصب لوازم و آموزش کارکنان واسه آشنایی شرکتا با سازوکار اونو هم در نظر بگیرین).
البته این موضوع به خودی خود ایرادی نداره اما تصور کنین شرکتی (مثلا یکی از تولید کنندگان موبایل) که سخت افزار دوربین هاش رو با Analyzer مطابقت میده در زمان تست پایانی قابلیتای اون دوربین امتیاز بیشتری رو در DxOMark نصیب خود کنه. اون وقت چیجوری؟
بازم باید اشاره کنیم اینکه شرکتی واسه دریافت یه سرویس پول بده و به موجب اون سرویس دوربینای با کیفیت تری رو بسازه ابدا بد نیس چراکه کمک به بهتر شدن تجربیات عکاسی کاربران خواست قلبی هر شرکتیه. بااین همه نباید از یاد برد که رسانه ها واسه قضاوت کردن در مورد کیفیت دوربین اسمارت فونا وابستگی شدیدی به امتیازهای تخصیص یافته از طرف این شرکت دارن.
همین امر باعث می شه که نتنها اعتبار یه شرکت از نظر کیفیت عکاسی صنعت به شکلی غیرمنصفانه افزایش زیادی پیدا کنه بلکه برداشت کاربران از یه موبایل هم به کلی تغییر یابد. پس اونا که واسه همکاریای بیشتر با DxOMark به شرکت یاد شده پول میدن شاید امتیازهای بالاتری رو در تستای اون به این نتیجه رسید می کنن و اون امتیاز هم در ادامه از زبون خبرگزاریای جور واجور نقل می شه. بخاطر این شرکتای سازنده اسمارت فون واسه اینکه نام خود رو در بالاترین جایگاه لیست این شرکت نگه دارن شدیدا تحت فشار قرار می گیرن تا به اون پول بدن. و این در واقع مشکلیه که الان گریبان خیلی از اسمای بزرگ صنعت اسمارت فون رو گرفته.
اسامی شرکتایی که به گفته DXO راه حل موسوم به Analyzer اونو خریدن
اما به جدیدترین سیستم نمره دهی DxOMark’ می رسیم که به باور خیلیا دعوا برانگیزه چراکه براساس اون یه موبایل ممکنه به خاطر در اختیار داشتن موارد مصرفی جزئی و نه خیلی مهم مثل نرم افزار بوکه، زوم یا مواردی مثل این به امتیاز بالایی دست پیدا کنه در حالی که لنز واید، پشتیبانی از فرمت RAW یا توانمندیای تصویربرداری تک رنگ در نمره پایانی یه اسمارت فون تاثیر چندانی ندارن.
همین امر ما رو به سمت یکی از بزرگ ترین مشکلات یعنی وابستگی صنعت به DxOMark می بره. اگه شرکتا پیشرفت دوربین موبایل هاشون رو دور این تستا متمرکز کردن اون وقت میشه اینطور نتیجه گرفت که DxOMark تا حدودی در حال شکل دادن به راه پیشرفت اجناس موبایله. با این همه از اونجا که تستای این شرکت طبق چیزی که گفته شد گسترده نیستن و در اونا به بعضی امکانات و قابلیتا بهای بیشتری داده می شه تماشاگر اهمیت پیدا کردن قابلیتایی در اسمارت فونا هستیم که شاید از نظر مصرف کنندگان اهمیت خیلی زیادی هم نداشته باشن.
نتیجه گیری
با در نظر داشتن تموم چیزی که در بالا گفتیم روشنه که نباید امتیاز DxOMark رو به عنوان تنها ملاک خود واسه انتخاب موبایل جدیدمون بذاریم. البته تردیدی نیس شرکتی که واسه بهبود کیفیت تصاویر تلفنای همراه همکاری نزدیکی با سازندگان شون داره شک نداشته باشین می تونه منبع خوبی واسه مشتریان این دستگاه ها باشه و DxO از تخصص کافی واسه تست و بررسی این دوربینا برخورداره.
با این حال همونطور که گفته شد نباید احتمال کمی تعصب یا هدف ورزی رو هم در تخصیص این امتیازها از طرف شرکتی که باید خدماتش رو به پیشرفت دهندگان دوربین بفروشه مردود دونست. از طرفی DxO به واسطه همکاری نزدیکی که با بعضی از شرکتای سازنده موبایل داره در بعضی موارد مجبوره که خواسته اونا رو در امتیازهای پایانی خود در نظر بگیره. از اون مهم تر همونطور که اشاره کردیم تستای این سایت جامعیت لازم رو ندارن و واسه امتیاز دهی همه امکانات یه دوربین رو به صورت مساوری در نظر نمی گیرن.
دوربینای به کار رفته در پیکسل ۲، گلکسی نوت ۸ و آیفون ۸ همه بهترینا در گروه خود هستن؟ شک نداشته باشین. سیستم رتبه دهی DxOMark درخشش دهنده کیفیت دوربین هاست؟ شاید! اما اگه به دنبال تستای شفاف تر و یافته های قابل اطمینان تر واسه کیفیت دوربین اسمارت فونا هستین اون وقت بهتر اون هستش که از منابع دیگری هم واسه این موضوع کمک بگیرن.
