فروش علم، علم دزدی، خرید و فروش خیابانی علم و ارشدا و دکتراای بی سوادی، عنوانای جدیدیه که رسانه ها واسه ناهنجاری سنتی باب شده در فضای علمی کشور عنوان می کنن. اگه گذرتون به خیابونای دور و بر دانشگاه تهران افتاده باشه، حتما چشم شمام به پلاکاردای ریز و بزرگ تحریک کننده ای روشن شده که واسه انجام کامل امور پایان نامه و مقاله نویسی بین المللی آگهی دادن.
چاپ مقاله تضمینی در ISI در بیست روز، پایان نامه ارشد فقط ۲ تومن، دکترا با مشاوره ارائه فقط ۳ تومن قسطی! و شکلای جور واجور و اقسام آگهیای مربوط به انجام امور پایان نامه و مقاله نویسی مقاطع عالی تحصیلی، موضوع تبلیغاتیه که در خیابون انقلاب و میدون انقلاب این روزا فت و فراوون پیدا میشه.
مخصوصا حالا که سال تحصیلی ۹۵-۹۶ شروع شده و زنگ درس و تحقیق هم به صدا در اومده، کاسبان فروش علم در کشور، ۹ ماه طلایی پیش روی دارن تا از این ناهنجاری در نظام آموزشی و فرهنگ تحقیقاتی در کشور استفاده کرده و از یه بازار غیر قانونی، سود خوبی به جیب بزنن. سودی که نتیجه اش واسه کشور، بی سواد علم درسا و صنعت و اقتصادی مریض و پر از علم آموخته هاییه که مهارت کافی ندارن.
سودی که نتیجه اش، کاهش رشد ناخالص داخلی، کاهش ثروت ملی و ضعیف کردن کشور در میدون اقتصاد علم بنیان و تحلیل ساختار آموزشی و تحقیق محور در بخشای جور واجور میشه. حالا بازار کار ایران، بازیست که در اون بی سوادای دارای مهارت، از فوق لیسانسای بی مهارت، وضعشان بهتره.
به نظر می رسه، خرید و فروش پایان نامه و مقاله نویسی واسه ISI و این داستانا،همونجوریکه مشاوره واسه امور مالیاتی و دریافت کارت بازرگانی و گرفتن وامای کلان بدون ضامن، سالهاست که صفحات تبلیغاتی نشریات مجازی و سایبری رو به خود اختصاص داده، جولان کار و کاسبیای مشکی رو در ایران نشون میده که باید واسه رهایی اقتصاد و جامعه و فرهنگ از این کمبودا، فکری اساسی کرد.
مهر ۹۳ بود که معاون وقت پژوهشی و فناوری وزارت علوم و تحقیقات، از عزم این وزارت خونه واسه برخورد قاطع با تقلب علمی و فروش مقاله و پایان نامه در دانشگاه های کشور خبر داد. ایشون قبلا از لایحه ۳ قسمتی واسه برخورد با خاطبان فروش علم در کشور گفته بود که از طرف وزارت علوم، هیچ گونه مجوز فروش مقاله و پایان نامه به شرکت و موسسه داده نشده.
این در حالیه که مدیرکل دفتر پشتیبانی و پشتیبانی تحقیقاتی وزارت علوم، در سال ۹۲ از تشکیل کمیته اخلاق تحقیقاتی در وزارت علوم به خاطر ایجاد راهکارهای قانونی جهت مقابله با سرقتای علمی و جرایم پژوهشی هم چون فروش پایان نامه و مقاله خبر داده بود.
به نظر می رسه، مجموعه اقدامات دولت و مجلس واسه ارتقای وجدان تحقیقاتی و اخلاق مداری در امور پژوهشی دانشگاهی در ایران، هنوزنتوانسته نگرانیای دود چراغ خورده های علم و فرهنگ ایران رو که بار تولید علم رو رو دوش دارن، تامین کنه.
بعضی از این موسسات که به نظر خود،مشاوره علمی به دانشجویان در رشته های جور واجور میدن، سود صدا میلیونی تو یه سال تحصیلی رو تجربه می کنن که نه با مالیاتی همراه س و نه مجوز علمی و راستی آزمایی حرفه ای و قانونی واسه خدماتی که ارائه میدن در اختیار دارن.
مهم ترین موضوعی که در مجموعه های خدمات پایان نامه و مقاله تو تهران و شهرستانا به دانشجویان ارائه می شه، انجام فرآیندای آماری و تحلیل اطلاعات فصل آماری پایان نامه و مقالات هستش که این بخش هر چند رفتار غیر قانونی به حساب نمیاد و در همه جای دنیا عرفه، اما هیچ بار آموزشی و علمی واسه دانشجویان به همراه نداره.
این که به چه دلیل دانشگاه ها، دانشجویان رو در طول دوره های اموزشی و سال تحصیلی، با روشای تحقیق و تحقیق و تحلیل آماری و برداشت داده ها در مقاطع جورواجور و رشته های جور واجور، به طور موثر آشنا نمی کنن که دانشجو واسه انجام اینجور اموری دست به دامان کاسبان علم نامعلوم الهویه بیفته، خود پرسشیه که به نظر می رسه واسه آسیب شناسی علم فروشی در کشور باید مطرح و بررسی شه.
ایران در مورد تولید علم پس از انقلاب اسلامی، بیشتر از ۲۰ برابر قبل از انقلاب تولید علم کرده و حدود ۱ درصد تولید علم جهان در بخشای جور واجور علوم و فنون در اختیار کشورمونه. حتی بعضی از محققان ایرونی تونسته ان در فهرست ۱ درصد محققان جهان قرار بگیرن.
در بعضی از رشته ها مانند علوم پزشکی و نانو فناوری، مقالات محققان ایرونی با استقبال و رفرنس گسترده محققان دیگه کشورا رو به رو شده و از اعتبار جهانی بهره مند هستن. پس، گسترش فرهنگ بیریخت و بد علم فروشی خیابانی تو تهران و شهرستانا، اونم در کنار نمادای آموزش عالی پر افتخار ایران، بحث ایه که می تونه به پرستیژ علمی کشور در دنیا آسیب جدی بزنه.
گزارش مجله ساینس
گزارش نویسی مجله ساینس به پلاکاردای نصب شده در دور و بر دانشگاه تهران در خیابون انقلاب اشاره میکنه که بعضی وقتا به وسیله آدمایی در دور و بر کتاب فروشیای روبروی دانشگاه تهران حمل می شه و روی اونا، تبلیغ خدمات پایان نامه و مقاله به صورت تضمینی و در مدت مشخص دیده میشه.
دکتر جواد رحیقی، مدیر شرکت چشمه نور ایران اعلام کرد: این موضوع واسه چهره علمی ایران بسیار بده. این مشاغل کاذب و انگلی بوده و راه ناسالمی واسه انجام کارا هستن. سورنا ستاری، معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری اضافه کرد: این یکی از مشکلات کشور دارای منابع گازی و نفتیه. ما فکر می‌کنیم می تونیم همه چیز رو بخریم.
این گزارش، به اقدام پاییزی مجلس شورای اسلامی به ارائه قانونی واسه برخورد با علم فروشی در کشور اشاره میکنه و میگه که در سال ۲۰۱۴ میلادی، عضوی از آکادمی علوم ایران تخمین زد که هر ساله ۵ هزار پایان نامه (۱۰ درصد کل پایان نامه های ارشد و دکترای ایران)، از دلالان علم در خیابونا خریداری و به دانشگاه ها عرضه می شه.
مجله ساینس به تحقیق گوگلی یکی از استادان دانشگاه صنعتی شریف (دکتر بهزاد عطایی آشتیانی) اشاره میکنه که می گفت: ۳۳۰ هزار لینک در فضای مجازی واسه فروش پایان نامه و مقالات علمی به وسیله کاسبان علم فروشا ارائه شده.
این گزارش مدعی شده که ردپای بعضی محققان رو هم می‌توان در این بازار پریشون پایان نامه‌نویسی در رشته‌های تخصصی پیدا کرد که شغل مناسب خود رو پیدا نکرده‌ان.
مقاله نویس ساینس به این موضوع اشاره میکنه که با وجود ۲۰ برابر شد تولید مقالات علمی در ایران و اهمیت کار محققان ایرونی که به تقلب علمی روی نمیارن، اما خرید مقالات و پایان نامه ها، به پرسیتژ علمی جهان در دنیا آسیب می زنه. این موضوعیست که دکتر حسین اخانی،بیولوژزیست دانشگاه تهران هم بر اون تاکید داره.
ساینس در ادامه این مقاله، وضعیت علم فروشی در کشور رو مثل وضعیتی می دونه که در چین رواج داره.
جایی که شرکتای چینی به فروش دست نویس مقالات اقدام می کنن.
این مقاله هزینه تولید و منتشر کردن مقاله در جورنالای ISI رو حدود ۵ میلیون تومن آزمایش می کنه.
دکتر آشتیانی، در مارچ ۲۰۱۶ در مقاله ای در نشریه ساینس، از دو کشور چین و ایران به عنوان یکی از مناطق تولید علم در قاره آسیا نام برد و از رشد فزایند بازار انتشارات (Publication Bazar) و علم فروشی خبر داد که مخاطراتی رو واسه آینده علم و تحقیق در محافل آکادمیک این کشورا داره.
علم فروشی مجازی!
بعضی از این موسسات، سایتای حرفه ای و عریض و طویلی هم واسه انجاام حرفه ای خدمات پایان نامه و مقاله نویسی واسه دانشجویان رشته های جور واجور در کشور راه اندازی کرده که درخواست کننده می تونه با ورود به درگاه این مجموعه های خدماتی علم فروش!، درخواست خود رو مطرح و پس از واریز هزینه های اعلامی، از مشاوره بر خط مشاوران هم بهره بگیره.
بعضی از این مجموعه های مجازی، روی پسوند ملی کشور ,ir بروزرسانی و راه اندازی شدن که دست کم نام صاحب امتیاز دامنه مشخصه. اما بعضی از مجموعه ها، هویت واقعی خود رو مخفی کرده و فقط از راه سایت و بستر دیجیتالی، به سرویس دهی گسترده به دانشجویان و خواهندگان خود اقدام می کنن.
نکته خیلی مهم درباره این سایت که یکی از پرتالای فعال در کار تالیف و منتشر کردن مقاله و پایان نامه واسه دانشجویان ارشد و دکترا هستش، ادعای این سایت مبنی بر همکاری بیشتر از هشت هزار متخصص کارشناس ارشد و دکترا با این درگاه علم فروشیست!
این سایت ادعا کرده که با بیشتر از ۷ هزار نفر واسه انتشار مقالات در آی اس آی همکاری داشته و صدها مترجم و ویرایشگر حرفه ای در کنار بیشتر از ۴ هزار آنالیزور اطلاعات، مخاطبان رو واسه در اختیار داشتن مقالات و پایان نامه ای علمی، کمک میدن!
سایتای علم فروشی که هم چون قارچ در فضای جامعه اطللاعاتی کشور روییده و در حال گسترش فعالیت خود هستن، واسه تشویق مخاطبان به به کار گیری خدمات، سرویس مشاوره رایگان رو در کنار بخشای آموزشی جور واجور ارائه کردن. این بخشا تلاش می کنه تا انگار به مخاطبان این موضوع رو تلقین کنه که محصول پایانی که از این مجموعه ها دریافت می کنه، منطبق با آخرین استانداردای علمی در رشته مربوطه و با تایید کارشناسان آی اس آی و بعضی وقتا داوران گذشته و حال بعضی از جورنالا در داخل و خازج از کشوره!
۴ قدم اساسی واسه مقابه با علم فروشی در خیابونا!
شاید واسه خیلی از گردشگران خارجی، دیدن صحنه هایی که افراد بازاریاب، رهگذران به خصوص دانشجویان رو واسه انجام پایان نامه ها و مقالاتشان، به سمت خود خونده و به اونا راهنمایی میدن،خیلی مهم باشه. موضوعی که در خیلی از کشورای دنیا، موضوعیتی نداره و اصلا احتیاجی به روی آوردن به اینجور مجموعه های زیر زمینی، اونم واسه کار علمی و تولید علم نیس.
قدم اول واسه جلوگیری از رواج فرهنگ بیریخت علم فروشی در کشور و در خیابونای ایران، ریشه یابی درست و دقیق موضوع س. وزارت علوم و نهادهای بالا دستی کشور باید به این اجماع برسن که چه دلایلی دلیل شده تا بعضی از دانشجویان ایرونی، انجام پایان نامه و مقالات علمی خود رو outsource کرده و خود یه تماشاچی در میدون تولید علم باشن. دانشگاه ضعف ساختاری داره؟ روشای اموزش در دانشگاه ها ناکارآمده؟ تب ISI در این تنده؟ . . .
قدم دوم واسه کم رنگ کردن پدیده علم فروشی، تغییر دادن فرهنگ آموزش و تحقیقات در دانشگاه های کشور از آموزشی صرف به پژوهشی-آموزشیه. دانشجویان در خیلی از محفلای آکادمیک کشور، عنصری واسه یادگیری محض و نه تولد خلاقانه علوم و فنون هستن و این آسیب و نقصان، تا زمان علم اموختگی هم ادامه پیددا می کنه.
به نظر می رسه این روش باید اصلاح شه.
قدم سوم واسه کم رنگ کردن علم فروش خیابانی در کشور، برخورد قاطع با موسسات فیزیکی و حتی مجازی تبلیغ کننده آگهیای فروش پایان نامه و مقالاته که هم وجهه چشمی شهر رو خدشه دار کرده و هم پرستیژ علمی ایران رو تحت تاثیر قرار میده. برخورد با این کاسبان علم،از راه همکاری قوه قضاییه با پلیس و وزارت علوم ، ممکن میشه.
قدم چهارم واسه مقابله با پدیده شوم علم فروشی و گسترش بی سوادی در کشور، تشویق دانشجویان به فعالیت در شرکتای علم بنیان در پارکای علم و فناوری در سراسر کشوره که می تونه رابطه صنعت و دانشگاه رو تقویت کرده و دانشجو رو با امور تحقیقات و عملیاتی در روند تحقیق و تجاری سازی، به طور عملی آشنا کنه تا احتیاجی به توسل به کاسبان علم در ماه های آخر تحصیل نباشه.
با امید به اینکه مقابه عملی و قاطع با پدیده بیریخت علم فروشی در کشور در عصری که ایران به سمت اقتصاد مقاومتی (Resistive economy) و رهایی کشور از دلارای مشکی نفتی پیش میره، بتونه اقتصاد ایران رو هم چون اقتصاد قدرتای نوظهور اقتصاد جهانی هم چون سنگاپور، علم بنیان و متکی بر ظرفیتای شرکتای علم مدار دانشگاهی (University Spinoff companies)کنه.
